“Her Çocuk Özeldir” 2007’de yönetmenliğini Aamir Khan, Ram Madhvani, Amole Gupte’nin yapmış olduğu filmdir. Aamir Khan filmin yönetmenliğinin yanı sıra başrolünü Darshell Safary ile paylaşmıştır.
Her Çocuk Özeldir IMDb tarafından 10 üzerinden 8,5 puan almıştır.
Ishan, akademik başarısının düşüklüğü ve okulda yarattığı problemlerden ailesinin sürekli azarladığı biri. Kendisinin aksine abisi gayet başarılı, bu yüzden ailesi tarafından takdir görüyor. Öğretmenleri okulda ona bazı sorular soruyor fakat aldıkları cevaptan memnun değiller. Bunun sebebini Ishan’ın yaramaz oluşuna bağlıyorlar ve altında yatan sebep öğretmenlerinin asla umurunda değil.
Sürekli Ishan’ı suçlar vaziyetteler. Sınavlarında bir soruyu okurken sürekli gözünde canlanan hayaller onu başka dünyalara götürüyor ve sonucunda Ishan başarılı olduğunu düşünüyor. Örneğin önce babası, sonra abisini annesi kaldırıyor ve biri okula biri işe gidiyor. İkisi de kalkmakta zorlanmıyor, dakik ve denilen her şeyi yapıyor. Ishan’ı ise kaldırmakta zorlanıyor, ve ona yaptırdığı her işte gecikiyor. Çünkü Ishan sürekli oyuna ve hayallere dalıyor. Çünkü kendisinin verebileceği en doğru cevap bu. Öğretmenlerini bırak, ailesi bile ona bu şekilde davranıyor ve nedenini sormak akıllarına gelmiyor.
Sonunda okulunu değiştirip yatılı okulda düzeleceğini zannederek onu hem ailesinden, hem alıştığı çevreden hem de arkadaşlarından koparan babası, çocuğunun ne düşündüğünü yine umursamıyor. Annesi onu bırakırken zorlanıyor yine de sonuç değişmiyor. Ishan sürekli oradan kaçmaya çalışsa da bir şekilde yine dönmek zorunda kalıyor. Yeni okulunda da kendisinin bir çok öğretmeni yine ondan derslerde cevap alamıyor ve yine onu suçlar vaziyette. Bir öğretmeni hariç. Okula yeni gelen resim öğretmeni Ishan’ın hayatını değiştirecek davranışlar sergiliyor. Diğer öğretmenlerinin onun verdiği cevaplara olan sertliğine ve baskısına rağmen ona en iyi şekilde yaklaşarak, ondan istemezse resim yapmayacağını, yapmak zorunda olmadığını söyleyerek üzerindeki baskıyı azaltıyor fakat davranışlarının ve sessizliğinin sebebini öğrenmekten de vazgeçmiyor.
Ishan’ın defterlerini kontrol ettiğinde bazı harfleri yanlış yazdığını ve karıştırdığını, okumakta zorluk çektiğini çünkü okurken kelimelerin onunla dans ettiğini fark ediyor. Hatta ailesine gidip mükemmel bir farkındalık yaratıyor. Oyunun üzerindeki farklı dildeki yazıyı göstererek “okuyabiliyor musunuz?” diyerek aslında Ishan’ın ne kadar zorlandığını ve başarısız olmasındaki sebebi onlara muhteşem bir şekilde anlatmış oluyor. Ishan’ın odasına girdiğinde her yerde resimler olduğunu, aslında onun resim yapmayı ne kadar çok sevdiğini öğreniyor. Aynı zamanda Ishan bu konuda oldukça yetenekli. Ishan’ın davranışları altında yatan sebeplerin nasıl üzerine gidileceği hakkında düşünüyor ve harekete geçiyor.
Ishan’ın arkadaşlarından ve bulunduğu ortamdan kendini soyutlamaması için onun derse katılabileceği örnekler veriyor. Kendisinin hatta çok ünlü insanların bir öğrenim güçlüğüne, disleksiye sahip olduğunu söylüyor. Aynı zamanda kendisinin de geçmişte disleksi olduğunu ve onun da ne kadar büyük zorluklar çektiğini söyleyerek onun destekçisi oluyor. “Ona bakarken sanki aynada kendimi gördüm, konuşmuyor ama gözleri yardım istiyor” sözleriyle Ishan’ın neler yaşadığı konusunda deneyimli çünkü geçmişte kendisi de aynı hisleri yaşamış. Bu sebeple de ona yardım etmeye karar veriyor. Ishan’a yepyeni bir dünya açıyor. Onunla çalışarak nasıl yazı yazılacağı hakkında ona yardımcı oluyor. Hatta onunla oyun oynayarak, vakit geçirerek yalnızlığından kurtarıyor. Tahtaya yazdırdığı sayılardan da görüldüğü üzere Ishan, yazısını gittikçe daha kısıtlı alanlara yazabiliyor.
Motor faaliyetlerini geliştiriyor. Hatta bir süre sonra Ishan kendisi giyinebiliyor, ayakkabısını bağlayabiliyor ve saçını tarayabiliyor. Götürdüğü göl kenarında Ishan’ın yaptığı buluşla ne kadar zeki olduğunu anlamış oluyor. Artık Ishan neler yapabileceği konusunda daha inançlı. Ve nasıl yapması gerektiği konusunda da bilinçli hale geliyor. Okuldaki başarısı gözle görülür derecede yükseliyor.
Yapılan resim yarışmasında Ishan bütün yeteneğini ortaya koyuyor, öğretmenini de geçerek yarışmada birinci oluyor. Resim yarışmasında diğer öğretmenlerin yarışa girmesiyle görülüyor, kimse her konuda mükemmel değil. Diğer öğretmenlerin yaptıkları resimlerden bu apaçık belli oluyor. Birinci olduğu söylendiğinde ise öğretmenlerinin ve arkadaşları da onu çok güzel bir şekilde destekliyor. Yaptığı resim okulun dergisine basılıyor. Ailesi yıl sonunda okula geldiğinde Ishan hakkında düşündüklerinin ve beklediklerinin tam tersi yorumlar alarak, çocukları adına çok mutlu oluyor ve onun aslında ne kadar zeki bir çocuk olduğunun farkına varıyorlar. Babasının ağlayarak öğretmene teşekkür etmesi ne kadar üzgün olduklarının da göstergesi oluyor.
Filmin bize kazandırdığı nasıl anne baba olunmaması ve nasıl öğretmen olunması gerektiğidir. Çocuğundan tek beklentisinin başarı ve birincilik olan bir aile yapısını anlatır. Aile tutumları hakkında bize bilgiler veriyor. Nasıl öğretmen olunması gerektiğinde ise Ram adlı öğretmen öne çıkıyor. Diğer öğretmenlerin çocuklara karşı yine ezberci olması, ilgisizliği, tembel olarak adlandırılması da öğretmenliğin aslında nasıl yapılmaması gerektiğini de gösteriyor. Aynı zamanda disleksi hakkında büyük ölçüde bilgilere sahip oldum. Bunları izleyerek görmem, örneklerle görmem bana çok şey kattı.
İleride bir çocuğum olduğunda ya da öğretmenlik yaptığımda bunları büyük ölçüde dikkate alacağım. Mesela film hakkında yapacağım şey önce çocuğumun defterlerini sonrasında yaptığı resimleri incelemek. Ishan’ın anlamlandıramadıkları yüzünden defterinde yaptığı bazı karışıklıklar ve bunları tutarlı olarak sürekli yapıyor oluşu benim için gelecekte örnek olacak. Eğer ileride böyle bir durumla karşılaşırsam ne yapmam gerektiği, ona nasıl davranmam gerektiği ve hislerine yardımcı olmam gerektiğini de harika bir şekilde görmüş oldum. Her çocuğun birbirinden farklı olduğunu ve bu farklılıklar ile hayatın değer kazandığını öğrenmiş oldum.
Dünya için çok önemli insanların da disleksi olduğunu öğrenerek disleksinin bir zeka geriliği olmadığını hatta zeka ve hayal gücü seviyesi yüksek insanlar olduğunu da öğrendim. Aynı zamanda daha çok merak ederek hangi ünlülerin disleksi olduğunu ve hayatlarını ne derece etkilediklerini de araştırarak konu hakkında daha büyük bilgi sahibi olmaya karar verdim. Duygusal ihmal ve istismarın ne demek olduğunu ve bunların sonucunun çocukta ne gibi his, davranış bıraktığını derste öğrenmiştim fakat bu filmde görerek ne kadar üzücü olduğunu ne bir çocuk için ne kadar zor olduğunu öğrenmiş oldum. Ayrıca diğer arkadaşlarının yanında azarlanan, dersten atılan bir çocuğun kendini ne kadar yetersiz hissedebileceğini ve ne kadar incinebileceğini de film bize aktarmış oldu. Her çocuğun davranışlarının ve sözlerinin altında yatan bir sebep vardır.
Çocuğu yargılamak yerine bu davranışlarının sebebini öğrenmeli, onlara destek olmalıyız. Küçük iki tane yeğene sahibim bir tanesi şuan 1. Sınıfa gidiyor. İlk defa okuma ve yazma öğreniyor. Sürekli bu konudan şikayetçi ve istemiyor. Disleksi değil fakat yine de öğrenirken eğlenmesi için ona yardımcı olacağım. Davranışlarını ve söylediklerini daha çok dinlemeye ve sebebini öğrenmeye çalışacağım. Anne baba olmak; çocuğun için araştırma yapmak, çalışacağın işten vazgeçmek veya kariyerini bitirmek değildir. Bir insan en iyi şekilde hem çocuğunu büyütebilir, geliştirebilir hem de işine gidebilir. Yaptığımızı düşündüğümüz fedakarlık insanın çocuğuna destek olmuyorsa, onun zor anında yanında olmuyorsa ne hissettiğini ve ne konuda zorluk yaşadığını belirleyemiyorsa hiçbir şeydir. İyi bir annenin nasıl olunabileceğini bu film ile ilgili tezat düşüncelerimle gayet iyi anlamış oldum.
Son olarak bana kazandırdıklarını söylemek gerekirse filmin bize verdiği müthiş mesajlar var:
“Eğer yarış atı istiyorsan; çocuk yapma, git bir yarış atı al.”
“Her çocuk mutlaka farklıdır, beş parmağın beşi bir midir?”
Her Çocuk Özeldir Filminin Konusu ve Farkındalıkları
Yorum Yaz